Een leergierige, selfmade man met hart voor het ambacht en een aanstekelijke nieuwsgierigheid naar de innovatieve hightechindustrie. Walter van Loon, directeur-eigenaar van het in Kaatsheuvel gevestigde Euro Manchetten & Compensatoren, blikt terug op 40 jaar groei en innovatie.
“Ik vind het helemaal geweldig”, zegt Van Loon enthousiast over het implementeren van technologische innovaties binnen zijn bedrijf. “Artificiële intelligentie en machine learning staan bij ons nog in de kinderschoenen. Uiteindelijk gaan we producten wel op een andere manier produceren, wat om een andere manier van denken vraagt. Je gaat dan ook meer de kennis van een product verkopen, dan het product zelf.”
40 procent maatwerk
Hij is zich ervan bewust dat dergelijke investeringen voor kleinere organisaties, zoals het 25-koppige Euro Manchetten & Compensatoren, aanzienlijk zullen zijn. Toch deinst hij er niet voor terug, integendeel. “Het bedrijf bestaat juist omdát wij heel veel nieuwe producten ontwikkelen, gemiddeld twee tot drie per jaar. We hebben een database met in totaal 38.000, artikelen dat wordt jaarlijks met zo’n 3.000 artikelen aangevuld”, zegt de directeur trots. Ruim 40 procent daarvan betreft maatwerk en de resterende 60 procent gestandaardiseerde atikelen. Al vermoedt Van Loon dat de verhouding in de toekomst verschuift naar 5 procent maatwerk en 95 standaardisatie. “De kennis zit dan in het product, niet meer in de mensen.” Stiekem droomt hij dan ook van een speciaal pand geheel gericht op Research and Development (R&D).
Vakkennis neemt af
Een wending waar hij zich zeker ook zorgen over maakt, gezien dit zomaar eens het einde van het ambacht kan betekenen. Ook Euro Manchetten & Compensatoren heeft zich sinds de oprichting in,1972 toen nog bekend als Hermans Flexibels, ontwikkeld vanuit het ambachtelijke naar een meer hightech gerichte organisatie. Als liefhebber van techniek heeft Van Loon de digitalisering en daarbij behorende snelheid binnen zijn bedrijf zien toenemen. “Nu valt automatisering niet meer op, maar wij waren vijftien jaar geleden onze tijd ver vooruit. Alles moet steeds sneller, dat is niet positief. Bovendien neemt de algemene kennis af. Mensen switchen vaak van baan of hebben een specialisme. Vandaag werken ze in de IT en morgen graven ze putjes, ze doen wat ze het liefst willen. Alleen neemt de vakkennis zo wel af!”
Stoute schoenen
Toen Van Loon bij zijn oud-werkgever in de zomer van 1990 aan de slag ging als bedrijfsleider, had hij nooit durven dromen vijf jaar later de functie van directeur te bekleden. Laat staan dat hij in 2003 eigenaar werd van het in 2000 gefuseerde Euro Manchetten & Compensatoren. Het was een gezond portie ondernemerschap en lef, die ervoor zorgden dat Van Loon in 2003 de stoute schoenen aantrok. “Ik was ambitieus, wilde vooruit. Het bedrijf zat toen in een stichting, waar niemand verantwoordelijk voor was. Ik trok die kar altijd. De stichting wilde het mij wel verkopen.”
Door de recessie waarin Nederland sinds 2002 verkeerde, moest Van Loon lange tijd hard knokken om zaken voor elkaar te krijgen. Hij is een bevriende, oud-bankmedewerker dan ook nog steeds dankbaar voor de geboden hulp bij de financiën tijdens de crisisjaren.
Familiebedrijf
Met zoon Werner aan het hoofd van de zelfstandige dochteronderneming Filcoflex en dochter Andrea in dienst als marketing director, ontwikkelde Euro Manchetten & Compensatoren zich onbedoeld tot familiebedrijf. “Het is nooit de insteek geweest, maar wel een logische stap. Als een van de kinderen vandaag zou zeggen ‘ik ga ergens anders werken’ vind ik dat prima, zolang ze maar gelukkig zijn met wat ze doen.” Als producent van flexibele verbindingen slokt zijn passie hem alle dagen van de week op, vakanties duren nooit langer dan acht dagen. Hij is altijd aan het onderzoeken hoe iets gekoppeld moet worden. “Het is een willetje, maar soms een moetje. Tegen mijn kinderen zeg ik wel eens ‘steek er niet zoveel uren in als ik, want dat is niet goed voor je”.
Toekomstplannen
Toch zou Van Loon als het even kan wat minder willen werken om zijn kennis te verrijken. Iets dat hij als kind al graag deed. “Ik kon vroeger een encyclopedie pakken en dan urenlang lezen over ruimtevaart en techniek, super was dat!”, vertelt de leergierige Van Loon. “Als ik ooit stop met werken, ga ik weer studeren. Naarmate ik ouder word, vind ik geschiedenis interessant, vooral hoe iets zich om de zoveel tijd herhaalt. Ook zou ik een vreemde taal willen leren, Arabisch of Chinees. Als ik sociaal nog wat voor anderen kan betekenen, doe ik dat graag.” Veel vrije tijd heeft Van Loon niet, maar als het even kan is hij voor ontspanning te vinden in de sportschool, racet hij met een BMW op een circuit of is bij de schietclub. “Sinds een jaar doe ik aan sportschieten. Als je je hoofd niet leeg maakt, kun je net zo goed meteen de kogels in de prullenbak gooien, want je raakt niks.” De lange, actieve to-do-lijst van Van Loon voorspelt in ieder geval geen oude dag achter de geraniums. “Nee, geen geraniums”, zegt hij lachend. “Eerder een ranch in de VS met paarden. Ik vraag me wel eens af of ik dat nog zou kunnen, zo zonder laptop. Misschien zit het boerenleven van het ouderlijk huis er nog wel een beetje in. En dan kan ik ook mijn cowboyhoed weer eens opzetten!”
